سلام ای غروب غریبانه دل
سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه های جدایی
خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای شعر شبهای روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خدا حافظ ای آبی روشن عشق
خداحافظ ای عطر شعر شبانه
خداحافظ ای همنشین همیشه
خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی مانی ای مانده بی من
تو را می سپارم به دلهای خسته
تو را میسپارم به مینای مهتاب
تو را میسپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته
تو را میسپارم به رویای فردا
به شب میسپارم تو را تا نسوزد
به دل میسپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد
اگر روزگار این صدا را نگیرد
خداحافظ ای برگ و بار دل من
خدا حافظ ای سایه سار همیشه
اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه
ماه محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم و با یاد عظمت آقا ابا عبدالله الحسین بزرگ شدیم، از خزان غفلت به برکت اشک های محرم و صفر به بهار رسیدیم و اکنون وقت آن است که در این بهار به یمن رویشی دوباره سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
ماه "ربیع الاول" همانگونه که از اسم آن پیداست بهار ماه ها مى باشد، به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست.
در این ماه برکات خداوند بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (ص) در این ماه است و مى توان ادعا کرد از اول آفرینش، زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است.
از دیگر رویدادهای فرخنده این ماه عبارت است از :
* حادثه مهم و تاریخی لیله المبیت
* هجرت حضرت محمد صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه
* ولادت امام جعفر صادق علیه السلام
* ازدواج حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم با حضرت خدیجه علیها السلام
* آغاز امامت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه
* هلاکت یزید بن معاویه
شب اول ربیع الاول:
این شب به نام لیله المبیت مزین است، در این شب یک حادثه مهم تاریخی واقع شده است:
در
سال سیزدهم بعثت، امیرمؤمنان حضرت علی(ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در
بستر رسول اکرم(ص) خوابید و مشرکان قریش صبحگاهان با شمشیرهای برهنه به
منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(ص) را بکشند، حضرت علی (ع) را دیدند
که از آن بستر برخاست و بدین ترتیب، پیامبر گرامی اسلام(ص) در فرصتی مناسب
خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد.
و آیه شریفه ای در حق امیرالمومنین (ع) نازل شد :
بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند; و خداوند نسبت به بندگان مهربان است»
ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوهبار شهادت امام حسن عسکرى(ع)است، ولى از آن جا که میلاد مبارک حضرت محمد(ص) و میلاد حضرت صادق(ع) در این ماه است، لذا ماه شادى و جشن و سرور است و از ماههاى بسیار پربرکت و پرخاطره است که سزاوار است، همه عاشقان اهل بیت(ع) آن را ارج نهند و گرامى بدارند و در این ماه به شکرانه ارزانی شدن آن نعمتهای بی همتا، به عبادتی از سر شور و اشتیاق بپردازند.
