نمی دانم چه جایی می روم! هیچ نمی دانم چه مکان بلند منزلتی
مقصد من است! شما هم نمی دانید! اگر می دانستید الآن اینجا نبودید! شاهدم
چیست:
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَوْ یَعْلَمُ
النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا
شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَات.
از شوق زیارت قطعاً مرده بودیم، اگر فضیلت زیارت تو را درک کرده بودیم.
زیارت حسین علیه السلام خیلی خاص است! برای افراد خاص است و عمق خاصی دارد.
اما بین زیارتهای ایام مختلف، زیارت اربعین از همه خاص تر است
و معنا و مفهوم دیگری دارد. بعد از چهل روز که از شهادت امام می گذرد، این
پیاده روی ها یعنی: ای امام و پیشوای من! هنوز در دل من جا داری و آن شور
و عشقم به سردی نگراییده.
قدم به قدم این پیاده روی ها معنا دارد. یعنی: هستیم، با تو می مانیم، تا آخر، و هیچ خسته نمی شویم.
امام من! خستگی راه که چیزی نیست، فدای خستگی های دخترت در
همین مسیر و راه کربلا تا کوفه. اماما! خرج سفر و دارایی من هم که قابل تو
را ندارد، در راه تو از جان هم می گذرم، چون تو دین منی!
این سختی ها هیچ کدام چیزی نیستند که مرا از تو جدا کنند، نیستم مثل آنهایی که تو را به بهای خوشی خودشان فروختند!
قدم قدم گامهایم با تو سخن می گویند! یعنی: می مانم، به راه تو، هستم، پا به پای تو، می میرم، برای تو.
سختی های سفر را به جان می خرم تا لا اقل برای خودم به این نتیجه برسیم که سختی ها نمی تواند مرا از تو جدا کند!
اماما! رفیق نیمه راه نیستم! خیالت راحت! روی ما حساب کن، هزاران 72 تن از دل این انقلاب برایت بیرون آمده. وقتی قیام است...
